nigdy więcej

Gdy mam maszynę jadę tamtędy

By w razie potrzeby móc uciec którędy

By szybszym być niż twoje oczy

I tak mnie już chyba nic nie zaskoczy

Dość już było nagłego paraliżu

I tożsamości ukrytego negliżu

Zdań, których nie chcę pamiętać

A które były jak niema zachęta

Więc jadę prosto i nie zwalniam wcale

By na spotkanie nie wyjść nieśmiale

By spokojnie tam wzrok skierować

I wiedzieć, że nie mam czego żałować

A nie mam i mieć nie będę

Po co darzyć cię sentymentem

W imię czego miałabym wrócić?

Bo w imię wolności wolę się odwrócić

Gdyby tak się stało, że się spotkamy

Bo właściwych okazji już żadnych nie mamy

Tylko spróbuj dociekać, pytanie mi zadaj

Ja pamiętam plakat z napisem "nie gadaj!"

Ty mi nie powiesz, więc czemu ja bym miała
Pod mur postawiona zapewne bym musiała
Dziś mam narzędzia, by ten mur rozbijać
A takie relacje muszą przemijać